Kościół w Węglewie i jego tajemnice cz. 1
***
Kościół w Węglewie (źródło zdjęcia)
Mieszkańcy Węglewa mogą się szczycić (i robią to!) najstarszą udowodnioną metryką parafii spośród wszystkich dwunastu drewnianych kościółków wokół Puszczy Zielonki. Z kościołem związana jest też legenda. O niej jednak w kolejnej części.
Według dokumentów lokacyjnych Węglewa z 1266 roku książę wielkopolski Bolesław Pobożny (będący właścicielem wsi) budowę kościoła złożył na barki sołtysa. Przez wszystkie późniejsze wieki Węglewo nie zmieniało kolatora. Był nim zawsze władca – książę, potem król polski, a w czasie zaborów król pruski. Budowę obecnej świątyni – postawioną w 1818 roku – wsparły pieniądze z pruskiej, królewskiej kasy. Poprzednia, bardzo stara i – jak powiadały akta wizytacji – tak zniszczona, że groziła zawaleniem, stała na innym krańcu wsi.
Kościół był wielokrotnie odnawiany: w 1854, 1960, 1980 i 1996 roku.
Świątynia posiada konstrukcję sumikowo-łątkową. Składa się z prostokątnej nawy i prezbiterium. Do jego wyposażenia należą: ołtarz główny z ok. 1818 roku, na belce tęczowej jest umieszczony gotycki krucyfiks z ok. 1380-1390, a obok stoją barokowe figury Maryi i św. Jana. Na prawo od ołtarza głównego jest umieszczony obraz św. Katarzyny Aleksandryjskiej z XVIII wieku.
Na ołtarzu głównym znajduje się zaś obraz Matki Bożej Wspomożenia Wiernych – Pani Wyspy...
PK